Verdrag inzake de erkenning van echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed, 's-Gravenhage, 01-06-1970^[1]

• Voor Nederland in werking getreden op 22/8/1981^[2]

Tekst verdrag

Artikel 1

Dit Verdrag is van toepassing op de erkenning, in een Verdragsluitende Staat, van echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed die in een andere Verdragsluitende Staat zijn verkregen ingevolge een gerechtelijke of een andere in die Staat officieel erkende procedure en die daar rechtsgeldig zijn.

Het Verdrag heeft geen betrekking op beslissingen inzake de schuldvraag noch op bijkomende maatregelen of veroordelingen uitgesproken bij de toewijzing van het verzoek tot echtscheiding of scheiding van tafel en bed, in het bijzonder veroordelingen tot betaling van geldsommen of beschikkingen inzake het gezag over kinderen.

Artikel 2

Deze echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed worden onder voorbehoud van de overige bepalingen van dit Verdrag in elke andere Verdragsluitende Staat erkend, indien op de datum waarop in de Staat waar de vordering tot echtscheiding of scheiding van tafel en bed werd ingesteld (hierna te noemen: „Staat van herkomst"):

1. de gedaagde daar zijn gewone verblijfplaats had; of

2. de eiser daar zijn gewone verblijfplaats had en bovendien aan een der volgende voorwaarden was voldaan:

a) hij heeft gedurende ten minste een jaar onmiddellijk voorafgaand aan de datum van indiening van de vordering, daar zijn gewone verblijfplaats gehad;

b) de echtgenoten hadden daar laatstelijk hun gezamenlijke gewone verblijfplaats; of

3. beide echtgenoten onderdanen waren van die Staat; of

4. de eiser onderdaan van die Staat was en bovendien aan een van de volgende voorwaarden was voldaan:

a) de eiser had daar zijn gewone verblijfplaats; of

b) had daar zijn gewone verblijfplaats gehad gedurende een aaneengesloten periode van een jaar welke althans gedeeltelijk valt in het tijdvak van de twee jaar voorafgaande aan de datum van instelling van de vordering; of

5. de eiser tot echtscheiding onderdaan was van die Staat en bovendien aan de twee volgende voorwaarden was voldaan:

a) de eiser was in die Staat aanwezig op de datum van de instelling van de vordering en

b) de echtgenoten hadden laatstelijk hun gezamenlijke gewone verblijfplaats in een Staat waarvan de wet op de datum van de instelling van de vordering geen echtscheiding kende.

Artikel 3

Wanneer bevoegdheid ter zake van echtscheiding of scheiding van tafel en bed in de Staat van herkomst kan worden gegrond op de woonplaats, dan wordt de uitdrukking „gewone verblijfplaats" in artikel 2 geacht mede te omvatten de woonplaats, in de betekenis die aan deze term wordt gehecht in die Staat.

Het voorgaande lid is evenwel niet van toepassing op de woonplaats van de gehuwde vrouw indien deze rechtens afhankelijk is van de verblijfplaats van de man.

Artikel 4

Indien een eis in reconventie is ingesteld wordt de op de eis in conventie of in reconventie uitgesproken echtscheiding of scheiding van tafel en bed erkend, indien één van beide voldoet aan de voorwaarden gesteld in artikel 2 of 3.

Artikel 5

Wanneer een scheiding van tafel en bed welke voldoet aan de bepalingen van dit Verdrag in de Staat van herkomst is omgezet in echtscheiding, kan de erkenning van die echtscheiding niet worden geweigerd op grond dat aan het bepaalde in artikel 2 of 3 niet meer was voldaan ten tijde van de instelling van de vordering tot echtscheiding.

Artikel 6

Wanneer de gedaagde in het geding is verschenen, zijn de autoriteiten van de Staat waar de erkenning van een echtscheiding of van een scheiding van tafel en bed wordt ingeroepen, gebonden aan de vaststelling van de feiten waarop de bevoegdheid was gegrond.

De erkenning van de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed kan niet worden geweigerd op grond dat:

a) hetzij de interne wet van de Staat waar deze erkenning wordt ingeroepen, echtscheiding dan wel scheiding van tafel en bed op grond van dezelfde feiten niet toelaat;

b) hetzij een andere wet is toegepast dan die welke volgens de regels van het internationaal privaatrecht van die Staat toepasselijk is.

Onder voorbehoud van het onderzoek dat voor de toepassing van andere bepalingen van dit Verdrag nodig kan zijn, mogen de autoriteiten van de Staat waar de erkenning van een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed wordt ingeroepen, niet de gronden van de beslissing in hun onderzoek betrekken.

Artikel 7

Elke Verdragsluitende Staat kan de erkenning weigeren van een echtscheiding indien op het tijdstip dat deze werd verkregen, beide echtgenoten uitsluitend onderdanen waren van Staten waarvan de wet geen echtscheiding kent.

Artikel 8

Indien, alle omstandigheden in aanmerking genomen, niet de nodige stappen zijn ondernomen om de gedaagde in kennis te stellen van de vordering tot echtscheiding of scheiding van tafel en bed, of indien de gedaagde niet in staat is gesteld zijn rechten te doen gelden, kan de erkenning van de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed worden geweigerd.

Artikel 9

Een Verdragsluitende Staat kan weigeren een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed te erkennen indien deze onverenigbaar is met een eerdere beslissing welke in hoofdzaak de huwelijkse staat der echtgenoten betreft en die hetzij is gegeven in de Staat waar de erkenning wordt ingeroepen, hetzij daar is erkend, of voldoet aan de voorwaarden voor erkenning in die Staat.

Artikel 10

Een Verdragsluitende Staat kan weigeren een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed te erkennen indien deze klaarblijkelijk in strijd is met de openbare orde.

Artikel 11

Een Staat die ingevolge dit Verdrag verplicht is een echtscheiding te erkennen, kan geen van beide echtgenoten verbieden te hertrouwen op de grond dat de wet van een andere Staat die echtscheiding niet erkent.

Artikel 12

In elke Verdragsluitende Staat kan de procedure inzake een vordering tot echtscheiding of scheiding van tafel en bed worden geschorst, indien in een andere Verdragsluitende Staat een procedure aanhangig is betreffende de huwelijkse staat van een van beide echtgenoten.

Artikel 13

Ten aanzien van echtscheidingen of scheidingen van tafel en bed welke zijn verkregen of waarvan de erkenning wordt ingeroepen in Verdragsluitende Staten die, wat deze onderwerpen betreft, twee of meer in verschillende territoriale eenheden geldende rechtsstelsels kennen:

1) ziet elke verwijzing naar de wet van de Staat van herkomst op de wet van het grondgebied waar de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed is verkregen;

2) ziet elke verwijzing naar de wet van de Staat waar erkenning wordt gevraagd op de wet van het forum;

3) ziet elke verwijzing naar de woonplaats of de verblijfplaats in de Staat van herkomst op de woonplaats of de verblijfplaats op het grondgebied waar de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed is verkregen.

Artikel 14

Voor de toepassing van de artikelen 2 en 3 is, wanneer de Staat van herkomst inzake echtscheiding of scheiding van tafel en bed twee of meer in verschillende territoriale eenheden geldende rechtsstelsels kent:

1) artikel 2, onder 3) van toepassing wanneer beide echtgenoten onderdanen waren van de Staat waarvan de territoriale eenheid waar de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed is verkregen een deel vormt, en zulks ongeacht de gewone verblijfplaats der echtgenoten;

2) artikel 2, onder 4) en 5) van toepassing wanneer de eiser onderdaan was van de Staat, waarvan de territoriale eenheid waar de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed is verkregen, een deel vormt.

Artikel 15

Ten aanzien van een Verdragsluitende Staat die inzake echtscheiding of scheiding van tafel en bed twee of meer voor verschillende groepen van personen geldende rechtsstelsels kent, ziet elke verwijzing naar de wet van die Staat op het door het recht van die Staat aangewezen rechtsstelsel.

Artikel 16

Indien het voor de toepassing van dit Verdrag nodig is te verwijzen naar de wet van een andere al of niet Verdragsluitende Staat dan de Staat van herkomst of de Staat van erkenning, en deze Staat inzake echtscheiding of scheiding van tafel en bed twee of meer rechtsstelsels kent die territoriaal of voor groepen van personen gelden, dan heeft de verwijzing betrekking op het door het recht van die Staat aangewezen stelsel.

Artikel 17

Dit Verdrag vormt geen beletsel voor de toepassing in een Verdragsluitende Staat van rechtsregels die gunstiger zijn voor de erkenning van in het buitenland verkregen echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed.

Artikel 18

Dit Verdrag laat onverlet de toepassing van andere overeenkomsten waarbij een of meer Verdragsluitende Staten partij zijn of worden en die bepalingen bevatten betreffende in dit Verdrag geregelde onderwerpen.

De Verdragsluitende Staten zien er evenwel op toe, geen andere overeenkomsten inzake dezelfde aangelegenheden te sluiten die onverenigbaar met de bepalingen van dit Verdrag zijn, tenzij hiervoor op regionale of andere banden gegronde redenen bestaan; welke ook de bepalingen van dergelijke overeenkomsten zijn, de Verdragsluitende Staten verplichten zich, in overeenstemming met dit Verdrag, tot erkenning van echtscheidingen en scheidingen van tafel en bed welke zijn verkregen in Verdragsluitende Staten die geen Partij zijn bij die overeenkomsten.

Artikel 19

Elke Verdragsluitende Staat kan, uiterlijk op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding, zich het recht voorbehouden om:

1. een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed tussen twee echtgenoten die, op het tijdstip waarop deze is verkregen, uitsluitend zijn onderdanen waren, niet te erkennen wanneer een andere wet dan de door zijn internationaal privaatrecht aangewezen wet is toegepast, tenzij deze toepassing tot hetzelfde resultaat heeft geleid als wanneer men laatstgenoemde wet in acht had genomen;

2. een echtscheiding tussen twee echtgenoten die, op het tijdstip waarop deze is verkregen, beiden hun gewone verblijfplaats hadden in Staten die geen echtscheiding kennen, niet te erkennen. Een Staat die gebruik maakt van het in dit lid bedoelde voorbehoud kan de erkenning niet weigeren op grond van artikel 7.

Artikel 20

Een Verdragsluitende Staat waarvan de wet geen echtscheiding kent kan, uiterlijk op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding, zich het recht voorbehouden een scheiding niet te erkennen indien, op het tijdstip waarop deze is verkregen, een van beide echtgenoten onderdaan was van een Staat waarvan de wet geen echtscheiding kent.

Dit voorbehoud is slechts van kracht zolang de wet van de Staat die hiervan gebruik maakt geen echtscheiding kent.

Artikel 21

Een Verdragsluitende Staat waarvan de wet geen scheiding van tafel en bed kent kan, uiterlijk op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding, zich het recht voorbehouden een scheiding van tafel en bed niet te erkennen indien op het tijdstip waarop deze is verkregen, een van beide echtgenoten onderdaan was van een Verdragsluitende Staat waarvan de wet geen scheiding van tafel en bed kent.

=== Artikel 22

Een Verdragsluitende Staat kan te allen tijde verklaren dat bepaalde groepen van personen die zijn nationaliteit hebben, niet kunnen worden beschouwd als zijn onderdanen voor de toepassing van dit Verdrag.

Artikel 23

Een Verdragsluitende Staat die inzake echtscheiding of scheiding van tafel en bed twee of meer rechtsstelsels heeft, kan op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging of toetreding verklaren dat dit Verdrag zich uitstrekt tot alle rechtsstelsels of slechts tot een of tot enkele daarvan, en kan te allen tijde deze verklaring wijzigen door een nieuwe verklaring af te leggen.

Deze verklaringen worden ter kennis gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland en dienen duidelijk de rechtsstelsels aan te geven waarop het Verdrag van toepassing is.

Elke Verdragsluitende Staat kan weigeren een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed te erkennen indien, op het tijdstip waarop de erkenning wordt ingeroepen, het Verdrag niet van toepassing is op het rechtsstelsel waaronder ze zijn verkregen.

Artikel 24

Dit Verdrag is van toepassing ongeacht het tijdstip waarop de echtscheiding of de scheiding van tafel en bed is verkregen.

Elke Verdragsluitende Staat kan evenwel, uiterlijk op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding, zich het recht voorbehouden dit Verdrag niet toe te passen op een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed die vóór de datum van inwerkingtreding voor die Staat is verkregen.

Artikel 25

Elke Staat kan, uiterlijk op het tijdstip van bekrachtiging of toetreding, een of meer der in de artikelen 19, 20, 21 en 24 van dit Verdrag bedoelde voorbehouden maken. Geen ander voorbehoud is toegestaan.

Elke Verdragsluitende Staat kan eveneens, bij de kennisgeving van een uitbreiding van het Verdrag overeenkomstig artikel 29, een of meer van deze voorbehouden maken met een tot alle of tot bepaalde in de uitbreiding bedoelde gebieden beperkte werking.

Elke Verdragsluitende Staat kan te allen tijde een voorbehoud dat hij heeft gemaakt intrekken. Deze intrekking wordt ter kennis gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland.

Een zodanig voorbehoud houdt op van kracht te zijn op de zestigste dag volgend op de in de vorige alinea genoemde kennisgeving.

Artikel 26

Dit Verdrag staat open voor ondertekening door de Staten die vertegenwoordigd waren op de Elfde Zitting van de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

Het dient te worden bekrachtigd en de akten van bekrachtiging dienen te worden nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland.

Artikel 27

Dit Verdrag treedt in werking op de zestigste dag na de nederlegging van de derde akte van bekrachtiging bedoeld in artikel 26, lid 2.

Voor elke Verdragsluitende Staat die het Verdrag op een later tijdstip bekrachtigt, treedt het Verdrag in werking op de zestigste dag na de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging.

Artikel 28

Elke Staat die niet vertegenwoordigd was op de Elfde Zitting van de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht en die Lid is van deze Conferentie of van de Organisatie der Verenigde Naties of van een der gespecialiseerde organisaties daarvan of die Partij is bij het Statuut van het Internationaal Gerechtshof kan tot dit Verdrag toetreden na de inwerkingtreding ervan overeenkomstig artikel 27, lid 1.

De akte van toetreding dient te worden nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland.

Het Verdrag treedt voor de toetredende Staat in werking op de zestigste dag na de nederlegging van zijn akte van toetreding.

De toetreding geldt slechts voor de betrekkingen tussen de toetredende Staat en de Verdragsluitende Staten die hebben verklaard deze toetreding te aanvaarden. Deze verklaring wordt nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland, die hiervan langs diplomatieke weg een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift aan elk der Verdragsluitende Staten doet toekomen.

Het Verdrag treedt tussen de toetredende Staat en de Staat die heeft verklaard deze toetreding te aanvaarden, in werking op de zestigste dag na de nederlegging van de verklaring van aanvaarding.

Artikel 29

Elke Staat kan, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging of toetreding verklaren dat dit Verdrag zich uitstrekt tot alle gebieden die hij internationaal vertegenwoordigt of tot een of meer van deze gebieden. Deze verklaring geldt vanaf het tijdstip van de inwerkingtreding van het Verdrag voor genoemde Staat.

Daarna dient elke zodanige uitbreiding ter kennis te worden gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland.

De uitbreiding geldt slechts voor de betrekkingen tussen de Verdragsluitende Staten die hebben verklaard deze uitbreiding te aanvaarden. Deze verklaring dient te worden nedergelegd bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland, dat hiervan langs diplomatieke weg een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift aan alle Verdragsluitende Staten doet toekomen.

De uitbreiding wordt in alle gevallen van kracht zestig dagen na de nederlegging van de verklaring van aanvaarding.

Artikel 30

Dit Verdrag heeft een geldigheidsduur van vijf jaar vanaf de datum van zijn inwerkingtreding overeenkomstig het eerste lid van artikel 27, ook voor die Staten die het daarna hebben bekrachtigd of op een later tijdstip zijn toegetreden.

Behoudens opzegging wordt het Verdrag stilzwijgend verlengd, telkens voor een tijdvak van vijf jaar.

Een opzegging wordt, uiterlijk zes maanden voor het verstrijken, van het tijdvak van vijf jaar, ter kennis gebracht van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland.

Zij kan worden beperkt tot bepaalde gebiedsdelen waarop het Verdrag van toepassing is.

De opzegging geldt slechts ten aanzien van de Staat die haar heeft gedaan. Voor de andere Verdragsluitende Staten blijft het Verdrag van kracht.

Artikel 31

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Nederland stelt de in artikel 26 bedoelde Staten alsmede de Staten die overeenkomstig de bepalingen van artikel 28 zijn toegetreden, in kennis van:

a) de ondertekeningen en bekrachtigingen bedoeld in artikel 26;

b) de datum waarop dit Verdrag in werking treedt overeenkomstig het bepaalde in het eerste lid van artikel 27;

c) de in artikel 28 bedoelde toetredingen en de datum waarop zij van kracht worden;

d) de in artikel 29 bedoelde uitbreidingen en de datum waarop zij van kracht worden;

e) de in artikel 30 bedoelde opzeggingen;

f) de voorbehouden en intrekkingen van voorbehouden bedoeld in de artikelen 19, 20, 21, 24 en 25;

g) de verklaringen bedoeld in de artikelen 22, 23, 28 en 29.

Aantekeningen

• Zie voor Nederland: Wet conflictenrecht inzake ontbinding huwelijk en scheiding van tafel en bed

Voetnoten ↑ Tekst verdrag op overheid.nl ↑ Verdrag in Verdragenbank MinBuZa.nl